Mijn eerste ervaring met het eten van perziken was toch van die op siroop uit blik, vooral het sap was heerlijk.
Ook komt me de glazen fles betuwe tweedrank voor de geest met perzik en........
De eerste echte hap van een perzik weet ik niet meer zo goed te plaatsen in een bepaalde tijd.
Vroeger werden ze toch voornamelijk in een kas gekweekt en was het voor Nederlanders toch redelijk onbereikbaar, perziken van eigen bodem.
Weet nog goed dat ik ze in Hongarije veel gegeten heb, we deden daar ook wel wedstrijdje perzik eten.
Ook stond er een boom in een hobby kas waar ik werkzaam was alleen deze boom groeide erg hard en stond strak tegen de nok.
In 1983 werkte ik bij een biologisch dynamisch fruitteler, deze man voorspeelde dat het klimaat ging veranderen, de zeespiegel ging stijgen en dat je wellicht over 30 jaar in Nederland perziken buiten kon telen...........
Als het boompje goed beschut staat, bijvoorbeeld tegen een warme zuidmuur of binnen een patio is dat tegenwoordig goed mogelijk.
Bij een laatbloeiend zelf bestuivend ras is de kans op vruchtzetting wat groter, i.v.m meer aanwezigheid van (natuurlijke) bijen en minder kans op strengere nachtvorst.
Perzikken kunnen last hebben van de bekende bladkrulziekte, rassen als avalon pride en melred hebben daar veel minder last van
Toch is het raadzaam om tijdens strengere vorst de boom af te dekken met vliesdoek, plastic of een kleed.
Bij handzame boompjes is dat toch net even makkelijker, dan bij bomen van 3 tot 4 meter hoog.
Je hebt de blanke variant (zonder blos) maar ook de platte variant, die erg populair is op dit moment en ook wel (onterecht) wilde perzik wordt genoemd, hoewel dit gewoon een gekweekte variant is.
Gerlof Vinke
Reactie plaatsen
Reacties